O książce: 2010 / W latach 1829-1841 - w ciągu zaledwie dwunastu lat - Rosja straciła trzech swoich najwybitniejszych poetów. 30 stycznia 1829 roku tragicznie zmarł Aleksander Siergiejewicz Gribojedow. Został brutalnie rozerwany na kawałki przez tłum, który zaatakował ambasadę Rosji w Teheranie. 27 stycznia 1837 r. Aleksander Siergiejewicz Puszkin został śmiertelnie ranny w pojedynku. 15 lipca 1841 r. 27-letni Michaił Jurjewicz Lermontow został zastrzelony w pojedynku pod Piatigorskiem. Wszyscy trzej żyli, tworzyli, postępowali tak, jak im podpowiadało sumienie, nie bacząc na to, że ich działania mogą kosztować ich życie. Autor znanej „Nieczesanej biografii” Puszkina, Leonid Arinsztein, w błyskotliwy i fascynujący sposób opowiada w tej książce o tym niesamowitym wewnętrznym związku między darem poetyckim a poczuciem honoru i godności napisano na podstawie źródeł irańskich i angielskich, po raz pierwszy wprowadzonych do badań przez autora książki na ten temat. W rozdziałach dotyczących śmierci Puszkina i Lermontowa w pojedynku wykorzystano w całości zarówno materiały śledcze, jak i liczne listy i zeznania współczesnych.